Si Auntie Tepen -- Malaking Bahagi ng Aking Buhay

Si Auntie Tepen...

Si Auntie Tepen ay kapatid ng Papa ko.  Bale siya ang pangalawa sa bunso kasi ang Papa ko ang bunso.  Siya na lamang ang natitira sa mga magkakapatid sa anim na magkakapatid.

Mahigit 70 taon na gulang na si Auntie Tepen.  Pero malakas pa rin siya.

Malungkot ako kasi kung nasa Pilipinas ako ay di ko hahayan na nagiisa sa buhay si Auntie Tepen.  Di naman siiya literal na nagiisa sapagkat kasama naman niya sa bahay sa Bulacan ang ilan sa mga apo niya.

Nagiisa siya sapagkat ang 2 niyang anak ay para bang inabandona na siya.  Di ako sigurado pero sino bang anak ang makatitiis na malayo sa kanila ang kanilang Ina at di nila alam ang kalalalagayan nito kung maayos ba o hindi?  Ang busong anak ni Auntie Tepen, ang pangatlo ay 2 taon nang pumanaw.

Sa tuwing uuwi ako sa Pilipinas lagi kong pinatatawag si Auntie tepen para naman makasama ko siya, makita at mabilhan ng gamot, maabutan kahit konting halaga (pera) at mabigyan kahit na konting groceries.  Ayaw ko sana isulat ito dito kaso para naman malaman ng mga anak niya na dapat ay di nila pinababayaan ang kanilang ina.  N

Bakit ba mahal na mahal ko si Auntie Tepen?  Kasi siya lang naman ang nagpalaki sa akin.  Di ko malilimutan ang mga magagandang karanasan at alaala ko sa piling ni Auntie Tepen noong nakatira pa kami sa Project 8 sa Quezon City.

Pinapanalangin ko ang kalusugan niya.  Ang masustentohan ang pangangailangan niya.  Magkasama sila ng mga anak niya at maalagan siya ng mga ito.  Higit sa lahat sana maging mahaba pa ang buhay niya.

Kapag nagsettle down na ako sa Pilipinas ay titiyakin ko na sa bahay namin siya titira.

Aalagaan ko siya.  Kakalingain.  Ipadadama na may taong nagmamahal sa kanya. Kasi Auntie ko siya.

Katatapos nga lang pala ng birthday niya... May 19... Pareho pa na 19 ang birthday yun nga lang buwan ng Disyembre ako.

I love you Auntie Tepen.  Ingat ka palagi.  See you sa paguwi ko sa bakasyon ko. Isa ka sa malaking bahagi ng aking buhay!

Mga Buhay na Alala ng Aking Mahal na Ina

Mother's Day Without My Mother (ang araw na parang napakalungkot ng buhay)

"Hello, Jeck? O ano kamusta?  Magaling na ako wag
ka na magalala sa akin.  Uuwi ka pa ng March di ba? Kahit sinabi mo na di ka na makakauwi sa taong ito, dahil next year ka na uuwi."

Yan ang mga salita na narinig ko kay Mama noong huli ko siyang makausap noong buwan ng Pebrero ng taong ito.

Tatawagan ko sa ulit siya sa darating na Linggo kasi mother's day na kaso di na pwede. Wala na si Mama kasi kinuha na siya ng Diyos sa langit noong Marso 4, 2012.

Iba pala ang pakiramdam kapag mother's day tapos wala ka ng nanay?  Parang ang bigat iselebreyt.  This is the first time that I am celebrating the Mother's Day without my mother.  Sandali nga muna punasan ko muna ang luha sa mga mata ko na tumutulo sa aking unan habang tinitipa ko ito.

I will pray na lang to God na sabihin nya sa Mama ko na miss na miss na miss ko na siya, at mahal na mahal ko siya.  Hirap naman nito di maubos ang luha ko, patak ng patak eh.

Sa lahat ng makakabasa ng blog kong ito, yakapin nyo ng mahigpit at halikan ang iyong mga nanay sa araw ng Mother's day.  Ipadama nyo how much you love them kasi time will come na di nyo na magagawa yan sa kanila.

To my mother: HAPPY MOTHER'S DAY.  I am sure you are HAPPY today kasi na sa langit ka na kung saan walang katapusan ang kaligayan.  I LOVE YOU!

Ang ganda mo sa violet Mama.  Hayan ha kumpleto ang picture mo kasama lahat ng mga anak mo. Maghahanap ako ng picture nyo ni JC.